آیه:
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
ترجمه:
کسانی که ایمان آوردن، به روز قیامت و برپا می‌دارند نماز را و از روزی هایی که دادم به آنها انفاق می‌کنند.
موضوع آیه:
توصیف اهل تقوا
تفسیر آیه:
(متّقین) کسانى هستند که به غیب ایمان دارند و نماز را به پاى مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ایم، انفاق مى کنند.
قرآن، هستى را به دو بخش تقسیم مى کند: عالم غیب و عالم شهود. متّقین به کلّ هستى ایمان دارند، ولى دیگران تنها آنچه را قبول مى کنند که برایشان محسوس باشد. حتّى توقّع دارند که خدا را با چشم ببینند و چون نمى بینند، به او ایمان نمى آورند. چنانکه برخى به حضرت موسى گفتند: «لن نؤمن لک حتّى نَرى اللّه جهرة» ما هرگز به تو ایمان نمى آوریم، مگر آنکه خداوند را آشکارا مشاهده کنیم.
این افراد درباره قیامت نیز مى گویند: «ما هى الاّ حیاتنا الدنیا نموتو نحیا و ما یهلکنا الاّ الدّهر» جز این دنیا که ما در آن زندگى مى کنیم، جهان دیگرى نیست، مى میریم و زنده مى شویم و این روزگار است که ما را از بین مى برد.
چنین افرادى هنوز از مدار حیوانات نگذشته اند و راه شناخت را منحصر به محسوسات مى دانند و مى خواهند همه چیز را از طریق حواسّ درک کنند.
متّقین نسبت به جهان غیب ایمان دارند، که برتر از علم و فراتر از آن است. در درونِ ایمان، عشق، علاقه، تعظیم، تقدیس و ارتباط نهفته است، ولى در علم، این مسائل نیست.
و نحیا و ما یهلکنا الاّ الدّهر» جز این دنیا که ما در آن زندگى مى کنیم، جهان دیگرى نیست، مى میریم و زنده مى شویم و این روزگار است که ما را از بین مى برد.
چنین افرادى هنوز از مدار حیوانات نگذشته اند و راه شناخت را منحصر به محسوسات مى دانند و مى خواهند همه چیز را از طریق حواسّ درک کنند.
متّقین نسبت به جهان غیب ایمان دارند، که برتر از علم و فراتر از آن است. در درونِ ایمان، عشق، علاقه، تعظیم، تقدیس و ارتباط نهفته است، ولى در علم، این مسائل نیست.
پیام ها:
۱- ایمان، از عمل جدا نیست. در کنار ایمان به غیب، وظایف و تکالیف عملى مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون… یقیمون… ینفقون»
۲- اساسی‌ترین اصل در جهان بینى الهى آن است که هستى، منحصر به محسوسات نیست. «یؤمنون بالغیب»
۳- پس از اصل ایمان، اقامه نماز و انفاق از مهمترین اعمال است. «یؤمنون… یقیمون… ینفقون» (در جامعه الهى که حرکت و سیر الى اللّه دارد، اضطرابها و ناهنجارى هاى روحى و روانى و کمبودهاى معنوى، با نماز تقویت و درمان مى یابد و خلأهاى اقتصادى و نابسامانى هاى ناشى از آن، با انفاق پر و مرتفع مى گردد.)
۴- برگزارى نماز، باید مستمر باشد نه موسمى و مقطعى. «یقیمون الصّلاة» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)
۵ - در انفاق نیز باید میانه رو باشیم. «ممّا رزقناهم»
۶- از هرچه خداوند عطا کرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و…) به دیگران انفاق کنیم. «ممّا رزقناهم ینفقون» امام صادق (ع) مى فرماید: از آنچه به آنان تعلیم داده ایم در جامعه نشر مى دهند.
۷- انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق هر کس را از حلال مقدّر مى کند. «رزقناهم»
۸ - اگر باور کنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق کردن مغرور نمى شویم. بهتر مى توانیم قسمتى از آن را انفاق کنیم. «ممّا رزقناهم»